Σε μια όμορφη βραδιά εξελίχθηκε η παρουσίαση του Βιβλίου του Σπύρου Τζόκα "ο κύκλος των μάταιων πράξεων, χθες το βράδυ στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Δήμου στο Καρλόβασι.
Στην παρουσίαση συμμετείχαν και μίλησαν ο Αλέξανδρος Σταθακιός, η Βουλευτής Σάμου Αγνή Καλογερή, η Δημοσιογράφος Μαργαρίτα Ικαρίου, ο Αλέξανδρος Ξάνθος, ο Νίκος Ανάσης και φυσικά ο συγγραφέας του Βιβλίου Σπύρος Τζόκας, καθώς και αποσπάσματα του βιβλίου διάβασε η ηθοποιός Αναστασία Ανδρεάδη.
Ο "ΕΥΠΑΛΙΝΟΣ" ήταν εκεί και σήμερα παρουσιάζουμε το κείμενο της τοποθέτησης της κας Μαργάριτας Ικαρίου, καθώς και σε μορφή Βίντεο αποσπάσματα από την τόσο σπουδαία Βιβλιοπαρουσίαση.
Kάθε εποχή την προσδιορίζουν οι άνθρωποι.
Και κάθε στάση ζωής την υπαγορεύουν οι αρχές που διέπουν την ανθρώπινη ύπαρξη.
Υπάρχει άραγε κάτι μάταιο στην αντίσταση σε κάθε μορφής φασισμό;
Που κλείνει ο κύκλος της παλικαριάς και που ανοίγει ένα ακόμη τεταρτημόριο στις θυσίες του Ελληνικού λαού;
Είναι το ένστικτο της επιβίωσης πιο ισχυρό από την απόφαση να μένει κανείς πιστός στις αρχές του;
Είναι τελικά ηρωισμός να μη δειλιάζεις και να μη συνθηκολογείς μπροστά στο θάνατο, ή απλά, αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμός;
Με τρόπο λιτό και γλώσσα γεμάτη εικόνες, Ο κύκλος των μάταιων πράξεων» το ιστορικό μυθιστόρημα του Σπύρου Τζόκα, με φόντο τη ζωή του Ναπολέοντα Σουκατζίδη, έρχεται να απαντήσει σε αυτά και σε πολλά άλλα, ιδιαιτέρως επίκαιρα στις μέρες μας, ερωτήματα.
Αποφεύγεις κάποτε τις ευθύνες, κλείνεις τα μάτια στις αδικίες που συντελούνται γύρω σου, πιστεύεις πως αυτός ο μικρός και ένας κούκος δεν μπορεί να φέρει την άνοιξη. Εφησυχάζεις, βολεύεσαι, συναλλάσσεσαι, κάνεις εκπτώσεις στα πιστεύω σου, κάνεις εκτρώσεις στα θέλω σου που κυοφορούνται.
Κι έρχεται εκείνη η στιγμή που κατά τον Καβάφη, πρέπει να πεις το μεγάλο ΟΧΙ.
Η στιγμή της απόφασης, αν θα σταθείς με το κεφάλι ψηλά απέναντι στο θάνατο, τον όποιο θάνατο, το σωματικό ή τον πνευματικό, το θάνατο των ιδεολογιών ή της προσωπικής θεώρησης για τη ζωή.
Τότε, δεν υπάρχει άλλος τρόπος, όπως γράφει κι ο Σπύρος Τζόκας στον «κύκλο των μάταιων πράξεων» παρά να πάρεις στα χέρια σου την ευθύνη της επιλογής.
«Ένας κατάλογος ονομάτων κι ένα απλό παρών…» γράφει ο συγγραφέας. «Όπως και τότε στο σχολείο… τόσο απλό. Μα τώρα δεν μπορούν να κάνουν κοπάνα. Κοπάνα από το θάνατο; Ωραία θα ήταν. Αλλά αυτός ήταν εκεί. Δεν μπορούσες να του ξεφύγεις!»
Κεφάλαιο το κεφάλαιο, νήμα το νήμα, μέσα από τμηματοποιημένες στιγμές και σκηνές της ζωής του Ναπολέοντα Σουκατζίδη, ο συγγραφέας Σπύρος Τζόκας, αντιτάσσει μέσα στη φρίκη των στρατοπέδων έγκλισης, των φασιστικών μεθόδων και της απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής, την ομορφιά της άποψης, την αυθεντικότητα της ελληνικής έκφρασης, την περήφανη στάση άρνησης, το δικαίωμα να επιλέγει κανείς ως και το θάνατο, με μια λεβεντιά που θυμίζει τους Σπαρτιάτες του Λεωνίδα.
Με μια καλοδουλεμένη, απολύτως τεκμηριωμένη και βαθιά ποτισμένη άποψη, που ομοιάζει με τη Σωκράτεια λογική, πολλούς αιώνες πίσω…
Τότε που, όπως γράφει ο Σπύρος Τζόκας, ο Σωκράτης από το κελί του έδινε νόημα στην ανθρώπινη ύπαρξη: «το σώμα μου είναι φυλακισμένο, όχι το πνεύμα μου»…
Είναι πραγματικά έτσι; Έτσι είναι. Ο καθολικός άνθρωπος ζει πέρα από το χώρο και το χρόνο και διαρκώς αναλογίζεται το χρέος του. Και διαρκώς είναι ελεύθερος.
Γιατί, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ είναι, να αντιστέκεσαι σθεναρά.
Να μην υποκύπτεις στις πιέσεις, ακόμη και με αντίβαρο τη ζωή σου.
Να μάχεσαι για το πιο ακριβαγόραστο με αίμα, αγαθό: Την ελευθερία!
Να μπορείς να κρατάς το μυαλό και την καρδιά σου, καθαρά και σε ισορροπία ακόμη και μέσα σε φρικώδεις συνθήκες ολοκληρωτισμού και φασιστικής παράνοιας….
Μιλώντας προχτές στο Πυθαγόρειο, με το Σπύρο Τζόκα, την ημέρα της ιστορικής για τη Σάμο επετείου της 6ης Αυγούστου, τον ρώτησα γιατί έγραψε «έτσι» το βιβλίο του.
«Αν ήταν απλά μια ιστορική καταγραφή, μου είπε, θα το διάβαζαν ολίγοι και επαίοντες. Τώρα, θα ήθελα πολύ να περάσει στους νέους ανθρώπους, που χρειάζονται τις ιστορικές μνήμες για να γεφυρώσουν το χτες με το αύριο. Θα ήθελα να διαβαστεί από όλους μας, που νομίζουμε πως καταθέσαμε τα όπλα και χάσαμε το δυναμισμό αντίδρασης που χαρακτηρίζει τη φυλή μας…»
Δεν χάσαμε και δεν ξεχάσαμε. Δε συνθηκολογήσαμε και δεν πλιατσικολογήσαμε. Τουλάχιστον όχι όλοι, όχι οι άνθρωποι που κρατούν ακόμη ψηλά το «μάταιον» των ξεχωριστών πράξεων….
«Ο ήχος αυτής της καμπάνας, που λέγανε πως ήταν φερμένη απ’ την Μικρά Ασία θα’ πρεπε να κάνει μνήμες να ανατριχιάζουν και συνειδήσεις ένοχες και πρόσφατες να ματώνουν. Γιατί είναι αυτή η ίδια καμπάνα που είχε αναγγείλει γάμους αλλά και φόνους: πολλοί με αυτόν τον ήχο παντρευτήκανε, με αυτόν τον ήχο κηδευτήκανε.»
Διαβάζοντας το βιβλίο του Σπύρου Τζόκα, για μένα, είναι σα να ηχεί αυτή η καμπάνα προειδοποίησης.
Και κάθε στάση ζωής την υπαγορεύουν οι αρχές που διέπουν την ανθρώπινη ύπαρξη.
Υπάρχει άραγε κάτι μάταιο στην αντίσταση σε κάθε μορφής φασισμό;
Που κλείνει ο κύκλος της παλικαριάς και που ανοίγει ένα ακόμη τεταρτημόριο στις θυσίες του Ελληνικού λαού;
Είναι το ένστικτο της επιβίωσης πιο ισχυρό από την απόφαση να μένει κανείς πιστός στις αρχές του;
Είναι τελικά ηρωισμός να μη δειλιάζεις και να μη συνθηκολογείς μπροστά στο θάνατο, ή απλά, αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμός;
Με τρόπο λιτό και γλώσσα γεμάτη εικόνες, Ο κύκλος των μάταιων πράξεων» το ιστορικό μυθιστόρημα του Σπύρου Τζόκα, με φόντο τη ζωή του Ναπολέοντα Σουκατζίδη, έρχεται να απαντήσει σε αυτά και σε πολλά άλλα, ιδιαιτέρως επίκαιρα στις μέρες μας, ερωτήματα.
Αποφεύγεις κάποτε τις ευθύνες, κλείνεις τα μάτια στις αδικίες που συντελούνται γύρω σου, πιστεύεις πως αυτός ο μικρός και ένας κούκος δεν μπορεί να φέρει την άνοιξη. Εφησυχάζεις, βολεύεσαι, συναλλάσσεσαι, κάνεις εκπτώσεις στα πιστεύω σου, κάνεις εκτρώσεις στα θέλω σου που κυοφορούνται.
Κι έρχεται εκείνη η στιγμή που κατά τον Καβάφη, πρέπει να πεις το μεγάλο ΟΧΙ.
Τότε, δεν υπάρχει άλλος τρόπος, όπως γράφει κι ο Σπύρος Τζόκας στον «κύκλο των μάταιων πράξεων» παρά να πάρεις στα χέρια σου την ευθύνη της επιλογής.
«Ένας κατάλογος ονομάτων κι ένα απλό παρών…» γράφει ο συγγραφέας. «Όπως και τότε στο σχολείο… τόσο απλό. Μα τώρα δεν μπορούν να κάνουν κοπάνα. Κοπάνα από το θάνατο; Ωραία θα ήταν. Αλλά αυτός ήταν εκεί. Δεν μπορούσες να του ξεφύγεις!»
Κεφάλαιο το κεφάλαιο, νήμα το νήμα, μέσα από τμηματοποιημένες στιγμές και σκηνές της ζωής του Ναπολέοντα Σουκατζίδη, ο συγγραφέας Σπύρος Τζόκας, αντιτάσσει μέσα στη φρίκη των στρατοπέδων έγκλισης, των φασιστικών μεθόδων και της απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής, την ομορφιά της άποψης, την αυθεντικότητα της ελληνικής έκφρασης, την περήφανη στάση άρνησης, το δικαίωμα να επιλέγει κανείς ως και το θάνατο, με μια λεβεντιά που θυμίζει τους Σπαρτιάτες του Λεωνίδα.
Με μια καλοδουλεμένη, απολύτως τεκμηριωμένη και βαθιά ποτισμένη άποψη, που ομοιάζει με τη Σωκράτεια λογική, πολλούς αιώνες πίσω…
Τότε που, όπως γράφει ο Σπύρος Τζόκας, ο Σωκράτης από το κελί του έδινε νόημα στην ανθρώπινη ύπαρξη: «το σώμα μου είναι φυλακισμένο, όχι το πνεύμα μου»…
Είναι πραγματικά έτσι; Έτσι είναι. Ο καθολικός άνθρωπος ζει πέρα από το χώρο και το χρόνο και διαρκώς αναλογίζεται το χρέος του. Και διαρκώς είναι ελεύθερος.
Γιατί, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ είναι, να αντιστέκεσαι σθεναρά.
Να μάχεσαι για το πιο ακριβαγόραστο με αίμα, αγαθό: Την ελευθερία!
Να μπορείς να κρατάς το μυαλό και την καρδιά σου, καθαρά και σε ισορροπία ακόμη και μέσα σε φρικώδεις συνθήκες ολοκληρωτισμού και φασιστικής παράνοιας….
Μιλώντας προχτές στο Πυθαγόρειο, με το Σπύρο Τζόκα, την ημέρα της ιστορικής για τη Σάμο επετείου της 6ης Αυγούστου, τον ρώτησα γιατί έγραψε «έτσι» το βιβλίο του.
Δεν χάσαμε και δεν ξεχάσαμε. Δε συνθηκολογήσαμε και δεν πλιατσικολογήσαμε. Τουλάχιστον όχι όλοι, όχι οι άνθρωποι που κρατούν ακόμη ψηλά το «μάταιον» των ξεχωριστών πράξεων….
«Ο ήχος αυτής της καμπάνας, που λέγανε πως ήταν φερμένη απ’ την Μικρά Ασία θα’ πρεπε να κάνει μνήμες να ανατριχιάζουν και συνειδήσεις ένοχες και πρόσφατες να ματώνουν. Γιατί είναι αυτή η ίδια καμπάνα που είχε αναγγείλει γάμους αλλά και φόνους: πολλοί με αυτόν τον ήχο παντρευτήκανε, με αυτόν τον ήχο κηδευτήκανε.»
Διαβάζοντας το βιβλίο του Σπύρου Τζόκα, για μένα, είναι σα να ηχεί αυτή η καμπάνα προειδοποίησης.
Ας μην αφήσουμε αυτό το λαό κι αυτό τον τόπο, να κηδευτούν!
Για να μπορεί να χτυπήσει κάποτε, χαρμόσυνη η καμπάνα του μέλλοντος!
Ας δούμε τώρα κάποια αποσπάσματα από την εκδήλωση:
"ΕΥΠΑΛΙΝΟΣ"
http://manolis-vasileias.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου