Τετάρτη 7 Μαΐου 2014

"Με τη λογική του εθελοντή, ενώνω τις μικρές μου δυνάμεις στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ".

Του υποψήφιου ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Νικήτα Κανάκη




Ζούμε σε μια Ευρώπη που έχει πλέον μετασχηματιστεί από χώρο αλληλεγγύης και κοινωνικών δικαιωμάτων σε πεδίο εφαρμογής των πιο ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών. 

Που αμφισβητούν ευθέως ακόμα και τα πιο βασικά δικαιώματα. Που θεωρούν την κοινωνική πρόνοια πολυτέλεια και που αποδέχεται εκατομμύρια πολίτες της να βιώνουν την ανεργία την κοινωνική εξαθλίωση και την φτώχεια.

Όσα εφιαλτικά ζούμε εδώ στο Νότο, αποτελούν όχι την εξαίρεση αλλά εικόνες από το μέλλον της Ευρώπης. Και αυτό δεν είναι το χειρότερο που έρχεται: η σταδιακή απομάκρυνση από τις ευρωπαϊκές αξίες δίνει τροφή στον ακροδεξιό ευρωσκεπτικισμό και στη συρρίκνωση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.



Την ίδια στιγμή, στην πατρίδα μας βιώνουμε έναν πραγματικό εφιάλτη. Πίσω από τη βιτρίνα της δήθεν επιτυχούς προσαρμογής των μνημονίων υπάρχει η αδυσώπητη κοινωνική πραγματικότητα. Της ανεργίας, της φτώχειας, της εξαθλίωσης του κοινωνικού κατακερματισμού. 

Στο όνομα της αντιμετώπισης της κρίσης οι πιο φτωχοί, οι πιο ανήμποροι οι λιγότερο υπεύθυνοι, είναι αυτοί που τιμωρούνται. Αυτό και μπορεί και πρέπει να αλλάξει. Και το πρώτο βήμα δεν μπορεί παρά να είναι οι επερχόμενες ευρωεκλογές, που συγχρόνως θα στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα στην Ευρώπη και παράλληλα θα είναι η αρχή του τέλους της τραγωδίας που πλήττει τη χώρα. Σε αυτή την προσπάθεια, που αποτελεί και ένα προοίμιο συνεργασίας και ενότητας των προοδευτικών δυνάμεων αισθάνομαι την υποχρέωση να είμαι παρών.

Είκοσι χρόνια προσπάθησα ως εθελοντής στους "Γιατρούς του Κόσμου" σε κάθε γωνιά της Γης να υπερασπιστώ τους ταπεινούς και καταφρονεμένους. Και το δικαίωμά τους να επιβιώνουν με αξιοπρέπεια. Χωρίς διακρίσεις φυλής, θρησκείας ή πολιτικών πεποιθήσεων. Όπως ο όρκος που έδωσα μου επιβάλλει. 


Με τη λογική του εθελοντή ενώνω, τις μικρές μου δυνάμεις στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. 

Δεν είμαι πολιτικός ούτε σκοπεύω να γίνω. Άλλωστε είναι πολλά αυτά που δεν ξέρω. Μόνη μου φιλοδοξία να ακουστεί η φωνή των πιο αδικημένων. Το πόσο δυνατά θα το κρίνουν οι πολίτες...

Δεν υπάρχουν σχόλια: