«Αυτό είναι το δικό του απόγευμα, του ανήκει και μείς του το αφιερώνουμε»

Ένας χρόνος συμπληρώνεται σήμερα χωρίς τον Κωνσταντίνο Κοϊμτζή. Ένας χρόνος όπου η απουσία του είναι ιδιαίτερα αισθητή. Έτσι χτες, Σάββατο, φίλοι, συμμαθητές, συμπαίκτες του και απλός κόσμος, συγκεντρώθηκε στο κλειστό γυμναστήριο Βαθέος για το φιλικό αγώνα της Μικτής Παίδων Σάμου με την ομάδα παίδων του Πολυκράτη. Έναν αγώνα όπου όλοι όσοι βρέθηκαν εκεί θέλησαν να τιμήσουν τη μνήμη του Κωνσταντίνου.

Λίγο πριν την έναρξη του αγώνα ο πρόεδρος της ΤΕ ΕΟΚ Σάμου κ. Γιάννης Δρίλλιας επέδωσε στους γονείς του Κωνσταντίνου, το λάβαρο της ΤΕ ΕΟΚ Σάμου, με την αναγραφή «Η ΤΕ ΕΟΚ Σάμου στη μνήμη του Κωνσταντίνου Κοϊμτζή», ενώ λίγο πριν ο εκπρόσωπος τύπου της ΤΕ ΕΟΚ Σάμου εκφώνησε τον παρακάτω λόγο, αναφερόμενος στο αδικοχαμένο παιδί.

"Ήταν Παρασκευή απόγευμα στις 23 Σεπτεμβρίου 2011, όπου η κοινωνία της Σάμου μάθαινε σιγά σιγά το θλιβερό νέο. Το θλιβερό νέο του χαμού του Κωνσταντίνου Κοϊμτζή. Ενός παιδιού που μόλις άρχιζε να μαθαίνει τι θα πει ζωή, ο Παντοδύναμος Θεός είχε άλλα σχέδια γι αυτόν. Τον ήθελε κοντά Του. Και τον πήρε κοντά Του.

Εκείνο το απόγευμα Παρασκευής 23 Σεπτεμβρίου, όλοι μας μουδιάσαμε στο άκουσμα της είδησης του ατυχήματος του Κωνσταντίνου, εκείνο το απόγευμα, έμελλε να σημαδέψει πολλούς από εμάς μέχρι και σήμερα και ποιος ξέρει για πόσο καιρό ακόμη. Ο Κωνσταντίνος εκείνο το απόγευμα Παρασκευής δεν στάθηκε τόσο τυχερός. Βρέθηκε στο πιο ακατάλληλο μέρος, την πιο ακατάλληλη ώρα. Όπως είχα πει πριν ένα χρόνο, στον Κωνσταντίνο δεν δόθηκε ούτε μια ευκαιρία να παλέψει για τη ζωή του. Το τραύμα του ήταν τόσο σοβαρό, που δυστυχώς στάθηκε μοιραίο για την ίδια του τη ζωή.

Είναι ότι πιο άδικο να χάνονται νέα παιδιά. Αυτό το γνωρίζουμε όλοι μας. Αλλά η μοίρα δυστυχώς κάνει τα δικά της παιχνίδια, που δεν μπορούμε να τα μαντέψουμε και μας αιφνιδιάζει.

Για τον Κωνσταντίνο, θα ήμουνα ίσως ο τελευταίος που θα μπορούσα να μιλήσω. Σίγουρα πολλά περισσότερα μπορούν να πουν οι γονείς του, οι δάσκαλοί του, οι προπονητές του, οι φίλοι του. Σαν παράγοντας όμως του μπάσκετ, έτυχε να γνωρίσω τον Κωνσταντίνο μέσω της Μικτής ομάδας παίδων του Νομού μας. Γνώρισα έναν Κωνσταντίνο φοβερό, εργατικό, λιγομίλητο και πολύ καλό χαρακτήρα. Το τελευταίο του μετάλλιο πέρσι τέτοιες μέρες στο τουρνουά της Ομοσπονδίας 3Χ3 στα Γυμνάσια, όπως και σήμερα. Τελευταίο μετάλλιο παρέα με τα φιλαράκια του. Τον Μάνο Αντωνούσο, τον Γιάννη Βουγαζιανό και τον Ηλία Καραθανάση.

Σήμερα μαζευτήκαμε εδώ για να τιμήσουμε τη μνήμη του Κωνσταντίνου. Μαζευτήκαμε εδώ για να θυμηθούμε τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε μαζί του και ο Κωνσταντίνος από εκεί ψηλά που θα μας βλέπει, από τη γειτονιά των Αγγέλων, θα χαμογελάει μαζί μας. Αυτό είναι το δικό του απόγευμα, του ανήκει και μείς του το αφιερώνουμε. Κωνσταντίνε αυτό το παρατεταμένο χειροκρότημα που θ’ ακούσεις είναι για σένα και μόνο για σένα………………

Ο Σύλλογός του, ο ΑΟ Πολυκράτης σε ένδειξη τιμής, σύμφωνα με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου, από σήμερα ονομάζει τις ακαδημίες μπάσκετ σε ακαδημίες μπάσκετ «Κωνσταντίνου Κοϊμτζή».

Στον σημερινό αγώνα δεν έχει καμία σημασία το αποτέλεσμα. Ο σημερινός αγώνας αποτελεί ένα αθλητικό μνημόσυνο στη μνήμη του Κωνσταντίνου Κοϊμτζή. Για τον πατέρα του Γιάννη, την μητέρα του Μίνα και την αδερφή του Εμμανουέλλα παρακαλούμε το Θεό να τους δίνει δύναμη και κουράγιο, έτσι ώστε να κρατούν τη μνήμη του ζωντανή.

Κωνσταντίνε, μικρέ μας φίλε, από εκεί ψηλά που βρίσκεσαι, να μας βλέπεις και να χαίρεσαι μαζί μας. Στη μπασκετική σου παρέα όμως έχεις και άλλους μαζί σου, να παίζετε από καμιά φορά. Τον Γιώργο Βαλή και τον Δημήτρη Θάνο. Να είσαι σίγουρος ότι κάθε καλάθι που θα βάζουμε και θα σηκώνουμε το χέρι μας προς τον ουρανό, θα είναι για σένα, θα είναι για σας, που φύγατε τόσο γρήγορα από κοντά μας. Σας ευχαριστώ"

Αμέσως μετά έγινε η επίσημη παρουσίαση των ομάδων. Την ώρα της παρουσίασης, τη φανέλα με το Νο 14 (φανέλα Κωνσταντίνου), την έφερε στον αγωνιστικό χώρο για την παράταξη της ομάδας, ο αρχηγός του Πολυκράτη, Βαγγέλης Φουντουλάκος.

Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ…

samiakonvima