Πέρασε κιόλας ένας χρόνος. Ένας ολόκληρος χρόνος όπου ο Κωνσταντίνος δεν είναι μαζί μας. Είναι εκεί ψηλά με τους Αγγέλους και μας βλέπει στην καθημερινότητά μας. Μας βλέπει και με άλλα χαμογελά, με άλλα στενοχωριέται.
Όλοι μας έχουμε την αίσθηση ότι δεν μπορεί, είναι ένα κακόγουστο αστείο αυτό που έγινε. Νομίζουμε ότι κάποια στιγμή θα τον δούμε να ξεπροβάλλει από κάποια γωνιά του δρόμου, νομίζουμε ότι θα τον δούμε να έρχεται για προπόνηση στο γήπεδο. Κι όμως η απουσία του είναι αισθητή.
Ένας αγώνας όπου θα έχουμε την ευκαιρία να χειροκροτήσουμε τις προσπάθειες των παικτών και όλοι μας να τιμήσουμε τη μνήμη του Κωνσταντίνου Κοϊμτζή.
samosbasket
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου